Joanna Sztyrak pochodzi z Leżajska. W 2017 roku ukończyła ASP w Krakowie na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki na kierunku konserwacja malarstwa.

Tworzy głównie w technice akwarelowej i olejnej. Od 2019 roku zaczęła pracować nad cyklami malarskimi.

Inspiruje ją Natura, dawne wierzenia i zwyczaje różnych europejskich kultur, rodzima ludowość. Kocha mgły, listopad, bezlistne drzewa, mech, szum traw na łąkach i popołudniowe krakanie gawronów.

Joanna Sztyrak tworzy również autorski projekt fotograficzno- malarski “Tam, gdzie pasą się Mgły” – pełen spokoju, ciszy, mgieł i lasów.

Akwarelowy cykl „POWIETRZE”

Skąd się wzięło POWIETRZE? Z potrzeby oddechu- pełnego, niezakłóconego, który pozwala poczuć przyjemny, odświeżający chłód i świeżość. Moje powietrze ilustrują ptaki. To powietrze, które nas przenika, które wdychając pełną piersią pozwala poczuć wielowymiarową wolność, której tak bardzo wielu z nas brakuje.

POWIETRZE towarzyszyło mi w najtrudniejszych momentach. POWIETRZE mnie koiło. Pierwszy obraz powstał kilka dni po ogłoszeniu lockdownu i utracie pracy. Malowałam z wielkim niepokojem, w poczuciu uwięzienia, niemożności swobodnego wyrwania się w objęcia Natury.

Potem były strajki kobiet, a sytuację, która wtedy się zaogniła bardzo przeżyłam. Wtedy odnalazłam dla obrazów tytuł je spajający- Powietrze. A że tak wiele z nas szło z krzykiem na ustach, i ten wykrzyczałam majuskułą.

Teraz POWIETRZE jest ze mną, gdy zaatakowano naszych Sąsiadów. Znów wokół tak wiele złych emocji, znów potrzeba uwolnienia oddechu, który ugrzązł w gardle.

Sportretowałam kobiety w różnym wieku, z różnymi temperamentami i historiami, które każda i każdy z Was może dopowiedzieć. To obrazy o nadziei, o spokoju, o ukojeniu. A może o czymś jeszcze?

Geneza obu cykli POWIETRZE i SŁOWIAŃSKIE ZAŚWIATY  jest dla mnie ważna i trudno mi oddzielić tylko to, co fizycznie namalowane od tego, co siedziało wtedy w sercu. 

Joanna Sztyrak